Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Duo Reges: constructio interrete. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Bork Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Itaque, ne si iucundissimis quidem nos somniis usuros putemus, Endymionis somnum nobis velimus dari, idque si accidat, mortis instar putemus.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum
valet, praetermissum est?

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem
esse finem, non eundem.

Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Moriatur, inquit. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Peccata paria. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Bork: Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.
Etiam beatissimum?: Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate?
Itaque fecimus.: An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Bork: Immo alio genere;

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Non autem hoc: igitur ne illud quidem.